پرلیت به یک شیشه ولکانیکی آلومینه سیلیکاته با ترکیب مشابه ریولیت یا آندزیت اطلاق می شود که مقدار دو تا پنج درصد آب در شبکه بلوری خود جای داده است و با یک سیستم شکاف های متحدالمرکز یا شعاعی معروف به بافت پرلیتی مشخص می شود. . پرلیت اغلب به صورت سنگی شکننده و
نامتراکم با رنگ روشن دیده می شود که به دلیل تراکم ناچیز، این توده ها در اثر ضربات چکش به راحتی خرد شده و به اجزا اسفروئیدال متحدالمرکز تبدیل می شود که همین اجزا با تر کهای متحدالمرکز باعث اطلاق اسم بافت پرلیتی به سنگ گردیده اند. این بافت با انقباض و چروکیدگی به هنگام سرد شدن حاصل می شود که طی آن اشکال کروی پیازی شکل با قطری در حدود میلی متر تا سانتی متر در سنگ به وجود می آید.
پرلیت بر اساس ترکیب شیمیایی آن، شکل ساختمانی ذرات و نیز میزان آب ترکیبی آن، تحت شرایط خاص و درجه حرارت معینی، منبسط می شود که پس از انبساط، رنگ آن سفید شده و بسیار سبک وزن می شود.
پرلیت های تجاری در بافت های مختلف، بسته به عمق جایگیری خود، حائز اهمیت هستند. جایگیری
پیشنهاد شده عبارت است از: خارجی ترین قسمت را پرلیت پامیسی تشکیل می دهد که به تدریج به طرف داخل بافت پرلیت، بهم فشرده شده و سرانجام فلسیک یا اسیدی تشکیل می شود. بر اساس این مدل انواع پرلیت عبارتند از:
پرلیت پامیسی :
نزدیک به سطح، دارای وزن کم و کف دار است. در محیط تشکیل چندین پرلیتی، حفره دار شدن
کمتر توسط فشار لیتواستاتیک و هیدرواستاتیک محدود می شود. در نتیجه حفره دار شدن و درجه تغییر
شکل حفرات، تابعی از فشار محدودکننده محلی و مقدار ویسکوزیته جریان در طول حفره دار شدن مایع سرد شونده سطحی می باشد. این نوع، تمایل به شکست و پودر شدن بیشتری دارد.
پرلیت گرانولار
همجوار و عمیق تر از پرلیت پامیسی در جایگیری عمومی یافت می شود. بسیار چگالتر از بافت
پوشاننده اش بوده، ظاهری شکری یا ساکاروئیدی، رنگ خاکستری تا قهوه ای چربی دارد که اغلب نوارهای
جریانی نشان می دهد. از نظر اسباب کردن، نقطه ثابت انبساط و دامنه بندی در حد رضایت بخشی بوده و مغزه گیری از آن برای معدن کاری به آسانی صورت می گیرد.
پرلیت کلاسیکی
از لحاظ چینه شناسی، زیر پرلیت گرانولار(دانه ای) در گنبد دیده می شود. جسم تیپیک خاکستری
مرواریدی با اجزا متمرکز پوست پیازی است. به رنگ خاکستری تیره یا سیاه می باشد.ابسیدین در صورت وجود در داخل این پرلیت یافت می شود که آبگیری ابسیدین و تشکیل پرلیت ازآنرا نشان می دهد. به طرف داخل جریان، مقدار ابسیدین در پرلیت کلاستیکی تمایل به افزایش دارد اگر چه
در ذخایر پرلیت، هسته های ریولیتی، برش های جریانی و دیگر مواد و ساختارهای بهم پیوسته با جریان های ولکانیکی و گنبدها یافت می شود. علاوه بر ابسیدین که ممکن است حاوی ادخال های شناخته شده
تریدیمیت باشد اغلب مواد غیر قابل انبساط نظیر کوارتز، فلدسپات، بیوتیت، منیتیت و دیگر کانی های نادر
همانند محصولات شیشه زدایی، ممکن است در توده پرلیتی موجود باشد.