پذیرش ریسک به چه معناست؟
پذیرش ریسک یا پذیرش ریسک زمانی اتفاق می افتد که یک کسب و کار یا فرد اذعان کند که ضرر احتمالی ناشی از یک ریسک به اندازه کافی زیاد نیست که هزینه پول برای جلوگیری از آن را تضمین کند. همچنین به عنوان "حفظ ریسک" شناخته می شود، جنبه ای از مدیریت ریسک است که معمولا در زمینه های تجاری یا سرمایه گذاری یافت می شود.
پذیرش ریسک فرض می کند که ریسک های نادر و کوچک - آنهایی که توانایی فاجعه بار بودن یا در غیر این صورت بیش از حد گران بودن را ندارند - با اذعان به اینکه هر مشکلی در صورت بروز رسیدگی خواهد شد، ارزش پذیرش را دارند. چنین مبادله ای ابزار ارزشمندی در فرآیند اولویت بندی و بودجه بندی است.
نکات کلیدی
- پذیرش ریسک یا حفظ ریسک، یک استراتژی آگاهانه برای اذعان به احتمال ریسک های کوچک یا نادر بدون برداشتن اقداماتی برای پوشش، بیمه یا اجتناب از آن خطرات است.
- منطق پذیرش ریسک این است که هزینه های کاهش یا اجتناب از خطرات با توجه به احتمالات اندک یک خطر یا تأثیر تخمینی کوچکی که ممکن است داشته باشد، برای توجیه بیش از حد زیاد است.
- بیمه شخصی نوعی پذیرش ریسک است. از سوی دیگر، بیمه ریسک را به شخص ثالث منتقل می کند.
توضیح پذیرش ریسک
بسیاری از کسب و کارها از تکنیک های مدیریت ریسک برای شناسایی، ارزیابی و اولویت بندی ریسک ها به منظور به حداقل رساندن، نظارت و کنترل ریسک های گفته شده استفاده می کنند. اکثر مشاغل و پرسنل مدیریت ریسک متوجه می شوند که با توجه به منابعی که به آنها اختصاص داده شده است، خطرات بیشتر و بیشتری نسبت به آنچه می توانند مدیریت، کاهش یا اجتناب کنند، دارند. به این ترتیب، کسب و کارها باید تعادلی بین هزینه های بالقوه یک مسئله ناشی از یک ریسک شناخته شده و هزینه های مربوط به اجتناب یا برخورد با آن پیدا کنند. انواع ریسک ها شامل عدم اطمینان در بازارهای مالی، شکست پروژه، بدهی های قانونی، ریسک اعتباری، حوادث، علل طبیعی و بلایای طبیعی و رقابت بیش از حد تهاجمی است.
پذیرش ریسک را می توان به عنوان نوعی بیمه شخصی دانست. گفته می شود که هر گونه خطری که پذیرفته نمی شود، منتقل نمی شود یا از آن اجتناب نمی شود، "حفظ می شود". بیشتر نمونه هایی از یک کسب و کار که ریسک را می پذیرد شامل ریسک هایی است که نسبتا کوچک هستند. اما گاهی اوقات نهادها ممکن است ریسکی را بپذیرند که آنقدر فاجعه بار باشد که بیمه در برابر آن به دلیل هزینه امکان پذیر نیست. علاوه بر این، هر گونه ضرر احتمالی ناشی از ریسک تحت پوشش بیمه یا بیش از مبلغ بیمه شده، نمونه ای از پذیرش ریسک است
برخی از جایگزین های پذیرش ریسک
علاوه بر پذیرش ریسک، چند روش برای نزدیک شدن و درمان ریسک در مدیریت ریسک وجود دارد. آنها عبارتند از:
-
اجتناب: این مستلزم تغییر برنامه ها برای از بین بردن خطر است. این استراتژی برای خطراتی که به طور بالقوه می توانند تأثیر قابل توجهی بر یک کسب و کار یا پروژه داشته باشند، خوب است.
-
انتقال: قابل استفاده برای پروژه هایی با چندین طرف. اغلب استفاده نمی شود. اغلب شامل بیمه می شود. بیمه نامه ها که به عنوان "اشتراک ریسک" نیز شناخته می شوند، به طور موثر ریسک را از بیمه شده به بیمه گر منتقل می کنند.
-
کاهش: محدود کردن تأثیر یک خطر به طوری که در صورت بروز مشکل رفع آن آسان تر باشد. این شایع ترین است. استراتژی های پوشش ریسک که به عنوان "بهینه سازی ریسک" یا "کاهش" نیز شناخته می شوند، اشکال رایج کاهش ریسک هستند.
-
بهره برداری: برخی از خطرات خوب هستند، مانند اینکه اگر محصولی آنقدر محبوب باشد که کارکنان کافی برای همگام شدن با فروش وجود ندارد. در چنین حالتی می توان با افزودن کارکنان فروش بیشتر از ریسک بهره برداری کرد.